καταπεπλανημένως

καταπεπλανημένως (Α)

(πιθ. εσφ. γρφ.) επίρρ. με εσφαλμένο τρόπο.

[ΕΤΥΜΟΛ. < καταπεπλανημένος (μτχ. παρακμ. τού καταπλανῶμαι «εξαπατώμαι»].